|
"ما را که به جز توبه شکستن هنری نیست..."
صدای دینگ دینگی اومد...
صدای اس ام اس گوشیم بود!!
برام پیامکی با همون مضامین و متن های تکراری که برای تبریک ماه مبارک می زنن، اومده بود....
می خواستم به خاطر تکراری بودنش پاکش کنم که یه لحظه روی متنش خیره شدم و تو فکر رفتم...
نوشته بود: کاش این رمضان لایق دیدار شوم... و...
با خودم گفتم یعنی واقعا خواسته ی ما اینه؟؟
پیدا کردن لیاقت برای دیدار آقا توی ماه مبارک...؟؟؟
یا طبق معمول تکرار مکرراته و برای خالی نبودن عریضه از این قبیل پیامها به هم می دیم؟!
اگه خواسته و آرزومون اینه واقعا براش تلاش می کنیم...؟؟!!
اما یهو به خودم تلنگری زدم که.... باز که داری جمع می بندی؛
اول انگشتتو برگردون سمت خودت بعد دیگران...
ببین خودت چی کاره ای...؟؟؟
واسه اصلاح نفست، واسه شناخت خدا، واسه پیدا کردن معرفت به ائمه و بعد انتظار واقعی برای امام عصرت ،
امیر المومنینی که حتی چاهی نداره که درد دل ها و شکایت هاشو از این بچه شیعه های بی معرفت بهش بگه،
چی کار کردی...؟؟
آره رفقا... من خودم حقیقتا یک مدعی بیشتر نیستم...
یک مدعی که حتی نگاه نمیکنه ببینه این پیامی که براش اومده واقعا حرفش چیه...؟؟؟
شاید رسالتش این باشه که منِ بچه مسلمونو به خودم بیاره و...
اما می دونم...
این بار هم رو به قبله می ایستم و یه عذرخواهی از آقا میکنم و بعد یک مدت کوتاه دوباره با غفلت دل آقا رو می شکنم . . .
بدون تعارف، راستیتش همینه...:
ما را که به جز توبه شکستن هنری نیست....
ادامه مطلب |
