پست دوم، به یاد او....

بسم الله الرحمن الرحیم

ای مهربان خدای !

گمگشته ام تو بودی و کردم چو دیده باز،

دیدم به آسمان و زمین و به بام و در ،

تابنده نور توست ...

هر جا حضور توست ...!

دیدم به هیچ نقطه تری نیست جای تو ؛

خوش میدرخشد از همه سو جلوه های تو...

 ای مبدا وجود !

از کثرت حضور ظهور ؛ نهان شد که کیستی ...

از هر چه ظاهر است ؛

تویی آشکار تر ... مستور نیستی؛

نزدیک تر زمن به منی ؛ دور نیستتی...

تو آشکاره ای ؛ من زین میان گمم!

کور ار نبیند ؛ این گنه آفتاب نیست ...

نقص از من است ؛ ور نه رخت را حجاب نیست...

ای مهربان خدای !

در قلب من تبی است گدازان و دردناک...

احساس می کنم که به کانون جان من،

سوزنده آتش است که سر میکشد به اوج؛

احساس میکنم عطشی مست و بی قرار ...

اندر فضای هستی من می دود چو موج،

این سوز عشق توست...

در من چو جان نهان ؛

احساس می کنم،

درمان نسازد این تب من جز دوای تو...

زایل نسازد این عطش ؛ الا لقای تو ...

                                                                 سرود سحر ؛حجه الاسلام بهجتی شفق؛ص68